Αναλυτικά η επιστολή:
Αξιότιμε κε Πρόεδρε
Σε συνέχεια της θέσης σε δημόσια διαβούλευση στις 19/10/16 του σχεδίου Υπουργικής Απόφασης για
τους αυτοπαραγωγούς από φωτοβολταϊκά με ενεργειακό συμψηφισμό και εικονικό ενεργειακό
συμψηφισμό, θα θέλαμε καταρχήν να παρατηρήσουμε πως η θεσμοθέτηση του εικονικού ενεργειακού
συμψηφισμού για μερίδα, εικάζουμε προς το παρόν πιλοτικά, αυτοπαραγωγών από Φ/Β όπως το
δημόσιο, νομικά πρόσωπα με κοινωφελή σκοπό, αγρότες κλπ. σηματοδοτεί μια στρατηγική απόφαση
να ανοίξει η διεσπαρμένη ηλεκτροπαραγωγή σε ευρύτερες κοινωνικές μάζες χωρίς περιορισμό
τοποθεσίας, ως προς την διαφορετική δηλαδή θέση των εγκαταστάσεων παραγωγής και κατανάλωσης
τους εντός της ίδιας περιφερειακής ενότητας. Μια τέτοια επιλογή εκτιμούμε πως θα πρέπει να
συνοδεύεται από πλήρη και εις βάθος κατανόηση της πραγματικότητας από το ευρύ κοινό, τόσο όσον
αφορά την ίδια καθ’ εαυτή την δραστηριότητα που επιχειρεί η Πολιτεία περαιτέρω να ανοίξει, όσο και
των υπολοίπων παραγόντων της αγοράς που επηρεάζονται από αυτήν, υπό την έννοια ότι η αγορά
είναι ενιαία και δυστυχώς προβληματική επί μακρόν. Σε διαφορετική περίπτωση παγιώνονται
υπεραπλουστεύσεις, στρεβλώσεις και υπερβολές που αργότερα οδηγούν σε οδυνηρές αναδρομικές
αναθεωρήσεις. Για τον λόγο αυτό τα νομοθετήματα της Πολιτείας δεν επιτρέπεται επουδενί να
θρέφουν συστημικές παρανοήσεις και στρεβλώσεις.
Πιο συγκεκριμένα παρατηρούμε στο σχέδιο ΥΑ και συγκεκριμένα στο άρθρο 2, παράγραφος 5, πως
τόσο στον απλό ενεργειακό συμψηφισμό (net metering) όσο και στον εικονικό ενεργειακό
συμψηφισμό (virtual net metering), το ΕΤΜΕΑΡ αποσπάται από τις υπόλοιπες πλην ΥΚΩ ρυθμιζόμενες
χρεώσεις των τελών δικτύου, συστήματος κλπ και πλέον, αν υιοθετηθεί το σχέδιο ως έχει και όχι στην
εναλλακτική του μορφή, θα χρεώνεται στους αυτοπαραγωγούς επί του συμψηφιστικού
αποτελέσματος σε κιλοβατώρες του ανταγωνιστικού σκέλους των λογαριασμών που τους εκδίδει ο
εκάστοτε Προμηθευτής.
Εικάζουμε πως αποσπασματικά η επιλογή αυτή εδράζεται στην λογική πως αφού το ΕΤΜΕΑΡ σύμφωνα
με την Απόφαση του ΣτΕ 3366/2015 αλλά και της ΡΑΕ 214/2016 που την μνημονεύει, συνιστά
πραγματικό κόστος ρεύματος που αφορά τους καταναλωτές για την ενέργεια που κατανάλωσαν αλλά
και τον Προμηθευτή που τους την παρείχε, είναι δήθεν φυσιολογικό να επιβάλλεται στο αποτέλεσμα
του ενεργειακού τους (π.χ. εντός μηνός, διμήνου, τετραμήνου κλπ) συμψηφισμού και όχι στην
2
απορροφώμενη σε πραγματικό χρόνο από αυτούς ενέργεια. Αν ωστόσο επιτραπεί να ισχύσει μια
τέτοια θεώρηση, τούτο αλυσιτελώς θα σημάνει τις κάτωθι στρεβλώσεις:
1. Η συμψηφιστική θεώρηση της κατανάλωσης των αυτοπαραγωγών ως βάσης για τον υπολογισμό του ΕΤΜΕΑΡ που οφείλουν στον Ειδικό Λογαριασμό ΑΠΕ (ΕΛΑΠΕ), ισοδυναμεί ως να αγοράζουν την ενέργεια που άλλοι ανεξάρτητοι παραγωγοί ΑΠΕ παρήγαγαν με εντελώς διαφορετικό κόστος, σε τιμή ίση με το μέσο ανταγωνιστικό σκέλος των λογαριασμών ρεύματος που τους χρεώνει ο Προμηθευτής της επιλογής τους. Να υπενθυμίσουμε για μια ακόμη φορά εδώ πως αυτοπαραγωγή με ενεργειακό συμψηφισμό δεν σημαίνει ιδιοκατανάλωση. Ο μέσος τυπικός συντελεστής ταυτοχρονισμού μεταξύ αυτοπαραγωγής με ιδιοκατανάλωση εκάστου τέτοιου αυτοπαραγωγού κινείται πέριξ μόλις του 35%. Ως εκ τούτου ο τυπικός net-metering αυτοπαραγωγός αγοράζει σε πραγματικό όρους το 65% του ρεύματος που χρειάζεται για να καλύψει τις ανάγκες του, ρεύμα στο οποίο υπεισέρχεται σε ποσοστό περίπου 20% το ρεύμα που παράγουν οι ανεξάρτητοι ηλεκτροπαραγωγοί ΑΠΕ και που κατά 50% αποπληρώνεται από το ΕΤΜΕΑΡ μέσω του ΕΛΑΠΕ.
2. Η υπό διαβούλευση λοιπόν αυτή θεώρηση θα σημάνει, πως θα «εξαναγκάζεται» ο Προμηθευτής να πουλάει το εν γένει ακριβότερο ανανεώσιμο ρεύμα (ως προς το ανταγωνιστικό σκέλος των λογαριασμών του) που αγόρασε από το pool και που οφείλει και στον ΕΛΑΠΕ μέσω και του ΕΤΜΕΑΡ, σε τιμή ίδια με το μέσο τιμολόγιο του ανταγωνιστικού σκέλους των λογαριασμών του. Και ναι μεν μπορεί αυτός να μην υπόκειται στην ζημία της «εξαναγκαστικής» κάτω του κόστους πώλησης αυτής, η ζημία ωστόσο αυτή θα μετακυλίεται στον ΕΛΑΠΕ που δεν θα εισπράττει το ΕΤΜΕΑΡ που αναλογεί στο πράσινο ρεύμα που πουλήθηκε αυτό. Και επειδή βεβαίως ο ΕΛΑΠΕ δεν επιτρέπεται να είναι ελλειμματικός, η ζημία αλυσιτελώς θα μετακυλιστεί στους υπόλοιπους καταναλωτές που δεν είναι αυτοπαραγωγοί, μέσω αύξησης στο ΕΤΜΕΑΡ που μοιραία θα υποστούν για τις κιλοβατώρες που αγοράζουν σε πραγματικό χρόνο, ενώ ο net metering αυτοπαραγωγός καλυπτόμενος από την στρεβλή συμψηφιστική θεώρηση του πράγματος θα παραμένει εσαεί προστατευμένος. Σε απλούστερα ελληνικά δεν είναι δυνατόν οι Προμηθευτές να ανταλλάσσουν ρεύμα με τους πελάτες τους εν τοις πράγμασι στο απομειωμένο (υποσύνολο του συνολικού πραγματικού κόστους του ρεύματος) κόστος του αναταγωνιστικού σκέλους των τιμολογίων και όχι στο πλήρες δηλαδή συμπεριλαμβανομένου και του ΕΤΜΕΑΡ. Πολύ χειρότερα δεν είναι δυνατόν η προκύπτουσα ζημία από την πλημμελή και κάτω του πραγματικού κόστους του ρεύματος ανταλλαγή αυτή, να μετακυλίεται στον ΕΛΑΠΕ.
3. Μέσω του εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού που δύναται να μετατρέψει τους πάντες σε κατ΄ επίφαση (χωρίς ταυτοχρονισμό δηλαδή και συνεπώς χωρίς 100% ιδιοκατανάλωση) αυτοπαραγωγούς, η παραπάνω στρέβλωση θα αποκτήσει χαρακτηριστικά γεωμετρικής προόδου, αφού σε μαθηματικούς όρους διαιρώντας τον σταθερό αριθμητή ενός κλάσματος (που αποτελεί το ΕΤΜΕΑΡ) με έναν στρεβλά μονίμως συρρικνούμενο παρανομαστή (κιλοβατώρες λογιστικής συμψηφιστικής κατανάλωσης και όχι πραγματικής απορρόφησης), το αποτέλεσμα θα αυξάνει γεωμετρικά.
4. Μόνος τρόπος για να σταθεί η συμψηφιστική αυτή λογική της βάσης υπολογισμού της χρέωσης του ΕΤΜΕΑΡ στους παραγωγούς με ενεργειακό συμψηφισμό, είναι η πλήρης ενσωμάτωση του ΕΤΜΕΑΡ στο κόστος των Προμηθευτών (όπως π.χ. συνέβαινε με τα ΑΔΙ και συνεχίζει να συμβαίνει με τον Μηχανισμό Αποζημίωσης Ευελιξίας των κατανεμόμενων εν πολλοίς συμβατικών παραγωγών), δηλαδή στο ανταγωνιστικό σκέλος των τιμολογίων τους. Μόνο έτσι το ανταγωνιστικό σκέλος των τιμολογίων της Προμήθειας θα αντανακλά το πλήρες και πραγματικό κόστος του ρεύματος που οι Προμηθευτές τροφοδοτούν τους πελάτες τους (αδιαίρετο μίγμα συμβατικού και ΑΠΕ) και έτσι αυτοί θα το διαμορφώνουν σε βιώσιμα κάθε φορά επίπεδα για την λειτουργία τους λαμβάνοντας υπόψη και τα προγράμματα ενεργειακού και εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού που διατηρούν με τους πελάτες τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση το σύστημα στρεβλά θα παράγει ζημιές, οι οποίες όπως και στο παρελθόν μέσω άλλων στρεβλώσεων (ΟΤΣ, ΜΑΜΚ, Κανόνας 30%) νομοτελειακά θα καταλήγουν και πάλι στον ΕΛΑΠΕ, ακριβώς επειδή το ΕΤΜΕΑΡ είναι το μόνο ορατό στους καταναλωτές διοικητικά καθοριζόμενο με «πολιτικό κόστος» μέρος της εξίσωσης.
5. Ένα επιπλέον «σκοτεινό» σημείο επίσης στο άρθρο 2, παράγραφος 5 του σχεδίου ΥΑ αφορά την διατύπωση: «Μετά την παρέλευση 3ετίας από την ενεργοποίηση της σύνδεσης του φωτοβολταϊκού συστήματος και με την λήξη της εκάστοτε τριετίας μέχρι τη λήξη της σύμβασης συμψηφισμού, διενεργείται 3 εκκαθάριση της χρέωσης ΕΤΜΕΑΡ και τυχόν πλεόνασμα ποσού πιστώνεται στον επόμενο εκκαθαριστικό λογαριασμό». Δεν διανοούμαστε να φανταστούμε πως το οιοδήποτε συμψηφιστικό πλεόνασμα στην 3ετία του εκάστοτε net-metering ή virtual net-metering αυτοπαραγωγού, θα συνεπάγεται επιστροφή ΕΤΜΕΑΡ σε αυτόν που ούτως ή άλλως δεν το πλήρωσε, παρότι δηλαδή όπως ειπώθηκε νωρίτερα κατανάλωνε πράσινο ρεύμα τρίτων στο 65% της κατανάλωσης του σε πραγματικό χρόνο.
6. Ως γενικότερο σχόλιο δεν μας προξενεί εντύπωση η apriori προστασία των εσόδων των διαχειριστών, δηλαδή των τελών συστήματος και δικτύου για τα οποία το καθεστώς χρέωσης τους στους αυτοπαραγωγούς διατηρείται ως είχε (επί της πραγματικά απορροφούμενης ενέργειας και όχι της συμψηφιστικής) και δεν επιχειρείται να αλλάξει. Χωρίς να διαφωνούμε με την εύλογη στάση σας αυτή, σε διαφορετική περίπτωση θα διακινδυνευόταν οικονομική βλάβη των κρατικών συμφερόντων διαχειριστών άρα και των υποδομών τους, δεν παύουμε να αναρωτιόμαστε γιατί δεν απασχόλησε την σκέψη σας η επί αδίκω, όπως αποδείχθηκε παραπάνω, βεβαιότητα οικονομικής βλάβης των ιδιωτών ανεξάρτητων ηλεκτροπαραγωγών του ΕΛΑΠΕ και των υποδομών τους από την στρεβλή συμψηφιστική βάση υπολογισμού της χρέωσης του ΕΤΜΕΑΡ στους αυτοπαραγωγούς με το σύστημα net-metering ή virtual net-metering. Σε συνέχεια των ανωτέρω και επειδή η παρούσα διακυβέρνηση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας έχει δώσει απανταχού του φάσματος της αγοράς σθεναρό στίγμα καταπολέμησης των στρεβλώσεων, σας καλούμε να υιοθετήσετε την εναλλακτική προσέγγιση των χρεώσεων ΕΤΜΕΑΡ στους αυτοπαραγωγούς και συγκεκριμένα:
-Οι αυτοπαραγωγοί με ενεργειακό συμψηφισμό να συνεχίσουν να χρεώνονται το ΕΤΜΕΑΡ που αναλογεί στο ρεύμα που πραγματικά απορρόφησαν και κατέγραψε ως εισερχόμενη ενέργεια ο μετρητής τους.
-Οι αυτοπαραγωγοί με εικονικό ενεργειακό συμψηφισμό να χρεώνονται το ΕΤΜΕΑΡ που αναλογεί στο ρεύμα που πραγματικά απορρόφησαν και κατέγραψαν οι μετρητές κατανάλωσης τους και αν και εφ’ όσον υπάρξει η τεχνολογική δυνατότητα καταμέτρησης σε ωριαία βάση της ενέργειας αυτής, τότε μόνο σε ωριαία πάλι βάση να αφαιρείται από αυτήν η ωριαία κάθε φορά παραγωγή τους. Δηλαδή να προκύπτει το πραγματικό ωριαίο αποτύπωμα απορρόφησης τους και αυτό να αποτελεί την βάση χρέωσης τους σε ΕΤΜΕΑΡ.
-Να απαλειφθεί η επίμαχη παράγραφος που επισημάνθηκε στην υπ. αριθμ. 5 παράγραφο του κειμένου μας ανωτέρω. Σε ότι αφορά τον ενδεχόμενο αντίλογο περί πλεονάσματος στον ΕΛΑΠΕ από το 2018, όπως προβλέπει το πρόσφατο μηνιαίο δελτίο ΕΛΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ, άρα και ύπαρξης περιθωρίου τάχα στο ΕΤΜΕΑΡ να απορροφήσει την νέα στρέβλωση αν υιοθετηθεί η υπό διαβούλευση ΥΑ ως έχει, διατηρούμε ισχυρότατες επιφυλάξεις για την επαλήθευση του. Οι επιφυλάξεις μας εδράζονται στις προβλέψεις του Λειτουργού για το που θα κινηθούν η ΟΤΣ, η αξία των δικαιωμάτων ρύπων CO2 και βεβαίως η νέα Χρέωση Προμηθευτών του ν. 4414/2016 στο προσεχές διάστημα, αλλά η συζήτηση επί αυτών δεν είναι της παρούσης. Παραμένουμε στη διάθεση σας.
1. Η συμψηφιστική θεώρηση της κατανάλωσης των αυτοπαραγωγών ως βάσης για τον υπολογισμό του ΕΤΜΕΑΡ που οφείλουν στον Ειδικό Λογαριασμό ΑΠΕ (ΕΛΑΠΕ), ισοδυναμεί ως να αγοράζουν την ενέργεια που άλλοι ανεξάρτητοι παραγωγοί ΑΠΕ παρήγαγαν με εντελώς διαφορετικό κόστος, σε τιμή ίση με το μέσο ανταγωνιστικό σκέλος των λογαριασμών ρεύματος που τους χρεώνει ο Προμηθευτής της επιλογής τους. Να υπενθυμίσουμε για μια ακόμη φορά εδώ πως αυτοπαραγωγή με ενεργειακό συμψηφισμό δεν σημαίνει ιδιοκατανάλωση. Ο μέσος τυπικός συντελεστής ταυτοχρονισμού μεταξύ αυτοπαραγωγής με ιδιοκατανάλωση εκάστου τέτοιου αυτοπαραγωγού κινείται πέριξ μόλις του 35%. Ως εκ τούτου ο τυπικός net-metering αυτοπαραγωγός αγοράζει σε πραγματικό όρους το 65% του ρεύματος που χρειάζεται για να καλύψει τις ανάγκες του, ρεύμα στο οποίο υπεισέρχεται σε ποσοστό περίπου 20% το ρεύμα που παράγουν οι ανεξάρτητοι ηλεκτροπαραγωγοί ΑΠΕ και που κατά 50% αποπληρώνεται από το ΕΤΜΕΑΡ μέσω του ΕΛΑΠΕ.
2. Η υπό διαβούλευση λοιπόν αυτή θεώρηση θα σημάνει, πως θα «εξαναγκάζεται» ο Προμηθευτής να πουλάει το εν γένει ακριβότερο ανανεώσιμο ρεύμα (ως προς το ανταγωνιστικό σκέλος των λογαριασμών του) που αγόρασε από το pool και που οφείλει και στον ΕΛΑΠΕ μέσω και του ΕΤΜΕΑΡ, σε τιμή ίδια με το μέσο τιμολόγιο του ανταγωνιστικού σκέλους των λογαριασμών του. Και ναι μεν μπορεί αυτός να μην υπόκειται στην ζημία της «εξαναγκαστικής» κάτω του κόστους πώλησης αυτής, η ζημία ωστόσο αυτή θα μετακυλίεται στον ΕΛΑΠΕ που δεν θα εισπράττει το ΕΤΜΕΑΡ που αναλογεί στο πράσινο ρεύμα που πουλήθηκε αυτό. Και επειδή βεβαίως ο ΕΛΑΠΕ δεν επιτρέπεται να είναι ελλειμματικός, η ζημία αλυσιτελώς θα μετακυλιστεί στους υπόλοιπους καταναλωτές που δεν είναι αυτοπαραγωγοί, μέσω αύξησης στο ΕΤΜΕΑΡ που μοιραία θα υποστούν για τις κιλοβατώρες που αγοράζουν σε πραγματικό χρόνο, ενώ ο net metering αυτοπαραγωγός καλυπτόμενος από την στρεβλή συμψηφιστική θεώρηση του πράγματος θα παραμένει εσαεί προστατευμένος. Σε απλούστερα ελληνικά δεν είναι δυνατόν οι Προμηθευτές να ανταλλάσσουν ρεύμα με τους πελάτες τους εν τοις πράγμασι στο απομειωμένο (υποσύνολο του συνολικού πραγματικού κόστους του ρεύματος) κόστος του αναταγωνιστικού σκέλους των τιμολογίων και όχι στο πλήρες δηλαδή συμπεριλαμβανομένου και του ΕΤΜΕΑΡ. Πολύ χειρότερα δεν είναι δυνατόν η προκύπτουσα ζημία από την πλημμελή και κάτω του πραγματικού κόστους του ρεύματος ανταλλαγή αυτή, να μετακυλίεται στον ΕΛΑΠΕ.
3. Μέσω του εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού που δύναται να μετατρέψει τους πάντες σε κατ΄ επίφαση (χωρίς ταυτοχρονισμό δηλαδή και συνεπώς χωρίς 100% ιδιοκατανάλωση) αυτοπαραγωγούς, η παραπάνω στρέβλωση θα αποκτήσει χαρακτηριστικά γεωμετρικής προόδου, αφού σε μαθηματικούς όρους διαιρώντας τον σταθερό αριθμητή ενός κλάσματος (που αποτελεί το ΕΤΜΕΑΡ) με έναν στρεβλά μονίμως συρρικνούμενο παρανομαστή (κιλοβατώρες λογιστικής συμψηφιστικής κατανάλωσης και όχι πραγματικής απορρόφησης), το αποτέλεσμα θα αυξάνει γεωμετρικά.
4. Μόνος τρόπος για να σταθεί η συμψηφιστική αυτή λογική της βάσης υπολογισμού της χρέωσης του ΕΤΜΕΑΡ στους παραγωγούς με ενεργειακό συμψηφισμό, είναι η πλήρης ενσωμάτωση του ΕΤΜΕΑΡ στο κόστος των Προμηθευτών (όπως π.χ. συνέβαινε με τα ΑΔΙ και συνεχίζει να συμβαίνει με τον Μηχανισμό Αποζημίωσης Ευελιξίας των κατανεμόμενων εν πολλοίς συμβατικών παραγωγών), δηλαδή στο ανταγωνιστικό σκέλος των τιμολογίων τους. Μόνο έτσι το ανταγωνιστικό σκέλος των τιμολογίων της Προμήθειας θα αντανακλά το πλήρες και πραγματικό κόστος του ρεύματος που οι Προμηθευτές τροφοδοτούν τους πελάτες τους (αδιαίρετο μίγμα συμβατικού και ΑΠΕ) και έτσι αυτοί θα το διαμορφώνουν σε βιώσιμα κάθε φορά επίπεδα για την λειτουργία τους λαμβάνοντας υπόψη και τα προγράμματα ενεργειακού και εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού που διατηρούν με τους πελάτες τους. Σε κάθε άλλη περίπτωση το σύστημα στρεβλά θα παράγει ζημιές, οι οποίες όπως και στο παρελθόν μέσω άλλων στρεβλώσεων (ΟΤΣ, ΜΑΜΚ, Κανόνας 30%) νομοτελειακά θα καταλήγουν και πάλι στον ΕΛΑΠΕ, ακριβώς επειδή το ΕΤΜΕΑΡ είναι το μόνο ορατό στους καταναλωτές διοικητικά καθοριζόμενο με «πολιτικό κόστος» μέρος της εξίσωσης.
5. Ένα επιπλέον «σκοτεινό» σημείο επίσης στο άρθρο 2, παράγραφος 5 του σχεδίου ΥΑ αφορά την διατύπωση: «Μετά την παρέλευση 3ετίας από την ενεργοποίηση της σύνδεσης του φωτοβολταϊκού συστήματος και με την λήξη της εκάστοτε τριετίας μέχρι τη λήξη της σύμβασης συμψηφισμού, διενεργείται 3 εκκαθάριση της χρέωσης ΕΤΜΕΑΡ και τυχόν πλεόνασμα ποσού πιστώνεται στον επόμενο εκκαθαριστικό λογαριασμό». Δεν διανοούμαστε να φανταστούμε πως το οιοδήποτε συμψηφιστικό πλεόνασμα στην 3ετία του εκάστοτε net-metering ή virtual net-metering αυτοπαραγωγού, θα συνεπάγεται επιστροφή ΕΤΜΕΑΡ σε αυτόν που ούτως ή άλλως δεν το πλήρωσε, παρότι δηλαδή όπως ειπώθηκε νωρίτερα κατανάλωνε πράσινο ρεύμα τρίτων στο 65% της κατανάλωσης του σε πραγματικό χρόνο.
6. Ως γενικότερο σχόλιο δεν μας προξενεί εντύπωση η apriori προστασία των εσόδων των διαχειριστών, δηλαδή των τελών συστήματος και δικτύου για τα οποία το καθεστώς χρέωσης τους στους αυτοπαραγωγούς διατηρείται ως είχε (επί της πραγματικά απορροφούμενης ενέργειας και όχι της συμψηφιστικής) και δεν επιχειρείται να αλλάξει. Χωρίς να διαφωνούμε με την εύλογη στάση σας αυτή, σε διαφορετική περίπτωση θα διακινδυνευόταν οικονομική βλάβη των κρατικών συμφερόντων διαχειριστών άρα και των υποδομών τους, δεν παύουμε να αναρωτιόμαστε γιατί δεν απασχόλησε την σκέψη σας η επί αδίκω, όπως αποδείχθηκε παραπάνω, βεβαιότητα οικονομικής βλάβης των ιδιωτών ανεξάρτητων ηλεκτροπαραγωγών του ΕΛΑΠΕ και των υποδομών τους από την στρεβλή συμψηφιστική βάση υπολογισμού της χρέωσης του ΕΤΜΕΑΡ στους αυτοπαραγωγούς με το σύστημα net-metering ή virtual net-metering. Σε συνέχεια των ανωτέρω και επειδή η παρούσα διακυβέρνηση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας έχει δώσει απανταχού του φάσματος της αγοράς σθεναρό στίγμα καταπολέμησης των στρεβλώσεων, σας καλούμε να υιοθετήσετε την εναλλακτική προσέγγιση των χρεώσεων ΕΤΜΕΑΡ στους αυτοπαραγωγούς και συγκεκριμένα:
-Οι αυτοπαραγωγοί με ενεργειακό συμψηφισμό να συνεχίσουν να χρεώνονται το ΕΤΜΕΑΡ που αναλογεί στο ρεύμα που πραγματικά απορρόφησαν και κατέγραψε ως εισερχόμενη ενέργεια ο μετρητής τους.
-Οι αυτοπαραγωγοί με εικονικό ενεργειακό συμψηφισμό να χρεώνονται το ΕΤΜΕΑΡ που αναλογεί στο ρεύμα που πραγματικά απορρόφησαν και κατέγραψαν οι μετρητές κατανάλωσης τους και αν και εφ’ όσον υπάρξει η τεχνολογική δυνατότητα καταμέτρησης σε ωριαία βάση της ενέργειας αυτής, τότε μόνο σε ωριαία πάλι βάση να αφαιρείται από αυτήν η ωριαία κάθε φορά παραγωγή τους. Δηλαδή να προκύπτει το πραγματικό ωριαίο αποτύπωμα απορρόφησης τους και αυτό να αποτελεί την βάση χρέωσης τους σε ΕΤΜΕΑΡ.
-Να απαλειφθεί η επίμαχη παράγραφος που επισημάνθηκε στην υπ. αριθμ. 5 παράγραφο του κειμένου μας ανωτέρω. Σε ότι αφορά τον ενδεχόμενο αντίλογο περί πλεονάσματος στον ΕΛΑΠΕ από το 2018, όπως προβλέπει το πρόσφατο μηνιαίο δελτίο ΕΛΑΠΕ του ΛΑΓΗΕ, άρα και ύπαρξης περιθωρίου τάχα στο ΕΤΜΕΑΡ να απορροφήσει την νέα στρέβλωση αν υιοθετηθεί η υπό διαβούλευση ΥΑ ως έχει, διατηρούμε ισχυρότατες επιφυλάξεις για την επαλήθευση του. Οι επιφυλάξεις μας εδράζονται στις προβλέψεις του Λειτουργού για το που θα κινηθούν η ΟΤΣ, η αξία των δικαιωμάτων ρύπων CO2 και βεβαίως η νέα Χρέωση Προμηθευτών του ν. 4414/2016 στο προσεχές διάστημα, αλλά η συζήτηση επί αυτών δεν είναι της παρούσης. Παραμένουμε στη διάθεση σας.
Για τον ΣΠΕΦ με εκτίμηση,
Στέλιος Λουμάκης – Πρόεδρος
Ευγενία Τζαννίνη – Γεν. Γραμματέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου